Film Janka Komasy „Miasto 44”, na który – nie ukrywam, czekałem z ogromną niecierpliwością, poruszył w mnie tę szczególną część mojego”ja”, które tęskni, pragnie i żyje...
Miasto '44... Serca '44... Człowiek '44...
Tęsknię za tymi ludźmi, za tamtym tak zwyczajnie wakacyjnym latem roku 1944...
Ci młodzi pełni odwagi ducha i prawdy w sercu są przykładem dla mojego ducha i serca...
Gdyby blask słońca zasłoniły mi wojenne chmury, nie wiem, co bym wybrał:
Zakrwawione ręce czy samotność krzyku w oddali?
A może jedno i drugie – dlatego tęsknię za tamtymi ludźmi, za nadzieją dla szemrającego rozumu...
Zapewne było to upalne lato, jak gorące jest serce młodego człowieka...
Szczególnie tamtych czasów – szczególnie tego serca wychowanego w duchu etosu II Rzeczpospolitej Polskiej...
Etosu Ojczyzny naszej odzyskanej po 123 latach z łap agresywnych sąsiadów...
Geopolitycznie znajdowaliśmy się i znajdujemy się pośród dwóch „plemion”, spoglądających na odważny i mężny Naród Polski przez pryzmat a to własnych kompleksów, a to mocarstwowych ambicji – każdy wiek to potwierdza – a historia to najlepsza nauczycielka życia...
Dlatego pragnę poznać tych tysiące z tłumu skazanego na śmierć, pośród którego kroczyli Baczyński, Wojtyła, Herbert...
Ilu takich pięknych sercem, mądrych prawdą i odważnych duchem rozlało krew, abyśmy nie ustali w zgłębianiu Prawdy, lgnięciu do Dobra i w zachwycie nad Pięknem...
Tęsknię za pokoleniem Kolumbów, za ulicami słonecznego sierpnia 44...
To miasto żyje w nas, Polakach – tym miastem jest nasze Serce...
Wierne, mężne, odważne, szalone w życiu dla wartości i miłości po śmierci kres...
Tęsknię za Tobą, Człowieku 44...
Dziś patrząc na niektórych u steru władzy, dla których „polskość to nienormalność” - to przekleństwo brzmi, jak pogarda dla krwi i łez – serca i rozumu pełnych wierności wartościom spoza zmiennego świata...
Idźmy dalej, wiedząc skąd nasza siła – patrząc na Horyzont...
Bo Miasto '44 to Miasto Twoich Marzeń i Tęsknot najbardziej ludzkich...
Najbardziej Boskich...
IdźMY...
Komentarze